Als sponsor waren wij natuurlijk maar wat trots op onze EPM-collega. Wat een prestatie, inzet en doorzettingsvermogen.

De heroïsche fietstocht van Niels herinnerde ons eraan dat er meer is dan werken. Enterprise Performance Management is een geweldig vak. Maar waar het werkelijk om draait zijn gezondheid, familie en vriendschap.

Ben je benieuwd hoe het Niels verging? Lees hieronder zijn verslag en beleef het mee. Een verhaal dat je bijblijft.

Verslag Tour for Life 2023

Door Niels van Opzeeland

Vrijdag 25 augustus

Na een lange rit zijn we aangekomen in Bardonecchia. Het is leuk om weer in het Olympisch hotel in te checken. Er is weinig veranderd sinds ik hier was in 2021. Wel is de stad flink getroffen door de modderstromen van twee weken ervoor. Een aantal belangrijke straten waren hierdoor afgezet. Hier zullen we zondag bij vertrek ook last van hebben.

Zaterdag 26 augustus

Het hotel gonst van de activiteiten. Niet alleen vanwege de Tour for Life, ook jeugdteams van Juventus en een schermploeg zijn aanwezig. Het hotel lijkt behoorlijk vol. Mijn fietspartner Pieter en ik gaan met de fiets de Col de L’Echelle verkennen, een korte klim met enkele heftige percentages. Goed om even te acclimatiseren en te kijken hoe we ervoor staan. De conclusie is dat het een lastige week wordt. Deze col deed ik twee jaar een stuk makkelijker.

Zondag 27 augustus

We kunnen we niet vanaf de parkeerplaats in Bardonecchia starten, maar moeten met auto’s naar een plek 10 kilometer verderop. De eerste paar kilometers waren door de modderstromen nog ontoegankelijk. In de kou en regen beginnen we de Tour en al snel klimmen we richting Lac Cenis, een 20 km lange klim.

Bovenaan is de eerste stop en klappertandend van de kou worden we voorzien van folie door de EHBO. Na warme bouillon dalen we bibberend af. In het dal breekt heel even een zonnetje door en wordt het gelijk warm. De Lacets de Montvernier is vandaag de afsluiting. Een prachtige klim met een hoop bochten, waarvan je hoopt dat die schoenveters niet spontaan in de knoop raken.

’s Avonds blijkt dat in het dal nog een fikse modder/steenlawine heeft plaatsgevonden waardoor de hele weg is afgezet. Deze ellende blijft ons gelukkig bespaard want het hele “peloton” was al voorbij toen de lawine naar beneden kwam.

Maandag 28 augustus

Na een nacht vol regen wordt maandag bekend gemaakt dat de Col de la Madeleine niet beklommen mag worden in verband met sneeuw en temperaturen rond het vriespunt. We rijden eromheen richting Albertville en Col des Saisies. Een mooie lange klim in de regen waarbij we warm blijven door het harde trappen.

Bovenaan is het checkpoint en wederom klappertandend gaan we de afdaling in. Dit gaat allemaal maar net goed, wat een slecht weer.

Dinsdag 29 augustus

Vandaag is de tocht die ons leidt tussen Annecy en Geneve door, met zicht op beide meren. Een prachtige rit met voldoende hoogtemeters. Het begon voor de afwisseling eens droog en ‘s middags werd het zelfs even 18 graden, maar niet lang. Snel was het weer 10 graden. De dag eindigde met regen, terwijl het weer eigenlijk steeds beter zou moeten worden.

Gelukkig hebben we wel iedere dag droge kleding en schoenen dankzij de verwarming in de camper van onze begeleidster. Heerlijk! Ook de koffie en druivensuiker onderweg doen ons goed. Esther en Jop maken daarnaast ook nog eens mooie foto’s en video’s met de drone, dus wij hoeven echt alleen maar te fietsen. 😊

Woensdag 30 augustus

Een nieuwe dag breekt aan en het lijkt droog. Het is nog niet echt warm. Op het programma staat een relatief korte tocht met weinig hoogtemeters. We overbruggen het stuk door de Jura en zijn hard op weg naar de Vogezen. We komen redelijk vroeg aan op de camping, rond vier uur ‘s middags en genieten nog heerlijk van een lekker zonnetje. Zo is fietsen wel leuk.

Donderdag 31 augustus

Vandaag is de eerste van 3 lange dagen waarop we rond de 180 km per dag moeten afleggen. Het eerste stuk is redelijk vlak met wat kleine klimmetjes, maar vanaf kilometer 120 moeten we aan de bak. Om te beginnen met de Ballon d’Alsace. Een flinke klim door de mooie bossen, maar met een pittig eindstuk waarbij de laatste kilometer zeker niet makkelijk gaat. Daarna volgen nog 3 pittige cols en we eindigen laat op de camping. Wat een lange dag was dat.

Vrijdag 1 september

De tweede lange rit gaat niet volgens verwachting. Het is geen rit met zware cols, maar het zijn toch voldoende hoogtemeters. Ergens in het begin raakt de achterband van mijn fietspartner lek. We worden bijgestaan door vrijwilligers van de EHBO, die meteen even naar een vervelend kuchje kunnen luisteren.

Omdat ik niet goed de buitenband check, rijdt mijn partner met zijn nieuwe binnenband al binnen 5 minuten weer lek. Nu halen we een fikse metaalsplinter uit de buitenband en met nieuwe moed gaan we verder.

De dag gaat niet snel. Aan het einde van de dag raakt mijn fietspartner meer en meer uitgeput, de energie lijkt op te raken. We denken doordat er de avond ervoor niet voldoende pasta is gebunkerd.

Uiteindelijk komen we laat aan op het tweede checkpoint, maar daar kunnen we wat nieuwe energie tanken. Het zorgt er uiteindelijk wel voor dat we als laatste met alle toeters en bellen van de motards en bezemwagen worden binnengehaald. Het is mooi om te zien dat deze vrijwilligers tot het laatste moment bij ons blijven om ons in de gaten te houden. Chapeau voor deze mannen en vrouwen, want het geeft vertrouwen dat we niet aan ons lot worden overgelaten!

Zaterdag 2 september

Dag 7. Het weer blijft zeer wisselvallig en tot vandaag startten we elke dag met beenstukken en regenjassen aan. Dit keer kunnen we wel zonder de beenstukken, met alleen een windstopper. Eindelijk lijkt het weer wat beter te worden.

Het is een mooie, maar lange rit, waarbij we af en toe mee kunnen liften met ‘treintjes’ van andere rijders. We zien prachtige passages als we door de Franse Ardennen naar de Belgische Ardennen doorsteken. Daar worden de heuvels grilliger, met fikse stijgingspercentages die pijn doen.

Onderweg krijgen we te horen dat we de laatsten zijn, dus zetten we even aan om net nog een klein groepje in te kunnen halen. We willen niet nogmaals met toeters en alarmbellen worden binnengehaald. Onze opzet slaagt en we komen na een mooie, lange afdaling goed aan op de camping.

Zaterdagavond is altijd een soort feestavond, maar ook deze zien we zonder alcohol aan. Het eten is wat chaotischer georganiseerd dan de andere dagen, al mag dat geen naam hebben. We hebben immers nog maar één korte rit voor de boeg: de grande finale.

Zondag 3 september

Vandaag rijden we via de Col de la Redoute, die echt wel even serieus pijn doet aan benen en longen. Er zitten stevige stukken tussen van 16% waar natuurlijk de fotograaf zit, die mooie plaatjes schiet van het pijn lijden.

We zitten wederom in de achterhoede en worden bij het tweede en laatste checkpoint verzocht om echt wel even door te rijden. In kleine groepjes rijden we uiteindelijk Maastricht binnen waar we worden onthaald door familie en vrienden, met sportdrank, stroopwafel, gladiolen en warme omhelzingen. De tour 2023 zit erop.

Ik vond het zwaarder dan 2 jaar geleden, waarschijnlijk door het slechte weer en wellicht dat ik ook minder goed was voorbereid. Ik was in elk geval een paar kilo zwaarder dan 2 jaar terug en die sleep je wel mee de bergen op.

Uiteindelijk hebben we met de hele tour ruim € 780.000 opgehaald voor het kankeronderzoek via het Daniel den Hoed fonds. Dank voor alle supporters en sponsoren die het vertrouwen in ons hebben gehouden. Dank voor Esther en Jop voor de warme camper, de koffie, de broodjes, de aanmoedigingen en de druivensuiker. We zijn vooral dankbaar dat we dit hebben kunnen voltooien!